سالهای دور از تختخوابم

وقتی دختر بزرگه دنیا اومد , یک تخت کوچولو گذاشتیم تو اتاق خودمون و شبها همونجا خوابوندمش . وقتی چهار ماهه شد فکر کردم که دیگه بزرگ شده و باید بره تو اتاق خودش , برای همین بردمش تو اتاقش .اون تو تختش می خوابید و منم روی زمین و پای تختش . فکرم این بود که به توصیه دکتر  عمل کنم و تا نه ماهگی تنهاش نذارم . موندم پیشش تا یکسال و هشت- نه ماهگی , تا وقتیکه شکم بزرگم اجازه می داد که رو زمین بخوابم . بعد برگشتم سرجام و اون موند تو اتاقش تا دختر کوچیکه دنیا اومد و گذاشتیمش  تو تخت کوچیک اتاق خوابمون . اینطوری که شد فکر کردیم بچم غصه می خوره که تو اتاقش و تو تختش تنها باشه اونوقت ما سه نفر تو یک اتاق . این بود که همسرم رفت شبها پیش دختر بزرگه , کنار تختش و رو زمین . اما یواش یواش و نمی دونم چطوری عادت دخترک بهم خورد و آمد رو زمین کنار باباش . در چهار ماهگی دختر کوچیکه رو منتقل کردیم به اتاق دختر بزرگه و روی تختی که مدتها بود صاحب کوچولوش روش نمی خوابید ,از اون موقع به بعد دختر کوچیکه تنها واسه خودش تو اتاقش خوابید و من تو اتاق دختر بزرگه , دوتایی رو زمین خوابیدیم تا دیشب که بالاخره تختی که واسه دخترکم سفارش داده بودیم حاضر شد و آوردنش . یک تخت لیمویی نارنجی خوشگل. حالا دیگه دوتا خواهر اومدند تو یک اتاق و هرکدوم تو تخت خودشون خوابیدن و فقط منم که کماکان با یک بالش و پتو پای تختشون می خوابم