دختر بزرگه

هنوز خیلی زود بود که بشه دختر بزرگه , اما خوب با اومدن خواهرش شد بزرگه . خیلی زود از خیلی از حقوق طبیعیش محروم شد درست از همون موقع که باردار شدم .برای یک بچه یکساله و سه ماهه قابل فهم نیست که مامانش نتونه هروقت که اراده می کنه بغلش کنه و راهش ببره اما خوب چاره ای نبود که بفهمه . وقتی که با دختر کوچیکه از بیمارستان اومدم خونه , می ترسیدم که تو چشمای دخترکم نگاه کنم شاید هم خجالت می کشیدم , احساسم این بود که بهش خیانت کردم . وقتی روزهای اول بچم می خندید و می خندید و بعد یکهو بغش می ترکید و می افتاد به گریه داغون می شدم اما هیچکاری ازم نمی اومد وقتی اون ماههای اول وقتی می خواستم تنهایی برم جایی و با یک بچه تو بغل و یک ساک رو دوش , می خواستم دستش رو بگیرم و از پله ها ببرمش پایین و میگفت بغلم کن و من نمی تونستم کلی غصه می خوردم . وقتی با هزار زحمت تو ماشین آژانس می شستیم تا جایی بریم و خوابش می برد و گردنش یکوری می افتاد , من فکر می کردم که الان باید می تونستم تو بغلم بگیرمش تا راحت بتونه بخوابه , اما خوب نمی تونستم . خلاصه اینکه توجهی که فقط مال اون بود نصف شد و مادری که خستگی و بی حوصلگیش از جای دیگه ای بود سهمش شد . اما باید بگم با همه اینها دخترکم از داشتن خواهر کوچولوش خیلی راضیه و  وقتی دیروز باباش دختر کوچیکه رو گذاشته بود تو تختش تا هروقت از گریه کردن خسته شد بخوابه , با چشمای پر اشک دوید اومد پیش من و گفت مامان خواهرم رو بردار داره گریه می کنه , فهمیدم که دل کوچولوی دختر بزرگم چقدر مهربونه