این آخرین پست امساله که می نویسم و می خوام اختصاصش بدم به تشکر از کسایی که دور و برم هستند و بخصوص امسال خیلی کمک حالم
بودند
اول از همه همسرم , اگرچه که امسال بیشترین کل کل زندگیمون رو باهم داشتیم . سر اینکه کی بیشتر خوابید , کی خسته تره , کی بیشتره کارها رو می کنه , کی بیشتر واسه بچه ها وقت می ذاره , کی مسئولیت پذیر تره , کی بی خیالتره , کی وقت داره کتاب بخونه و کی نداره و ...خلاصه داشتیم عشقمون رو محک می زدیم, اما محک زدیم ها
دوم مادرم که اگرچه که وقتی فهمید من دومی رو باردارم تا یکساعت مات بود اما تو سالی که گذشت همیشه و همه جا همراه و کمک حالم بود
سوم مادر شوهرم که اگرچه که دخترش نبودم اما مثل دخترش هوام رو داشت و کمکم کرد
چهارم از خاله ها و دایی و عموها و بقیه فامیل که تو مهمونی ها تحملمون کردند وبا کمکهاشون نذاشتند که دست تنها باشیم
پنجم مدیرم که به هر مدل کار کردنم از قبیل یک روز در میون و نیمه وقت و غیره ایراد نگرفت و کمک کرد تا کارم رو حفظ کنم
ششم فاطمه خانوم که هفته ای یکبار اومد خونمون و کارهام رو انجام داد وناز نکرد و قهر نکرد و دستم رو تو حنا نذاشت
هفتم ماشین لباسشوییم که یکروز در میون لباس شست و آخ نگفت
هشتم ماشین ظرفشوییم که که هرروز ظرفهام رو شست و شست و شست بی هیچ منتی
نهم ازهمه شماها که وبلاگ من رو می خونید و به من دلگرمی می دید
2 comments:
faghat heif ke bi marefati
ghorbane shoma, sale khubi dashte bashi...
Post a Comment