سخته قضاوت نکردن

دیروز یک پست تو وبلاگ گلمریم بود ، و امروز یک پست تو وبلاگ هنا. هردوتاش هم راجع به اظهار نظر های مردم راجع به بچه دوم . راستش منم از این اظهار نظرهازیاد شنیدم اونم از آدمهایی که هرکدوم 3-4 تا بچه داشتند! فقط یک نفر در دوران حاملگی دوم بهم تبریک گفت و گفت که خیلی کار خوبی کردی . باقی همه دلسوزی بود و متلک . حتی تو کوچه و خیابون غریبه ها با نگاههای متعجبشون , وقتی شکم گنده ام جلوم بود و دنبال بچه کوچولوم می دویدم ،شرمندم می کردند . انگار تو ایران زیاد رسم نیست که آدمها پشت هم بچه بیارند و یا شاید هم ماها عادت داریم که  آدمها رو قضاوت کنیم .همین خود من تقریبا دوماهه پیش تو یک مهمونی بزرگ , عروس یکی از اقوام دور رو دیدم که حامله بود و داشت از جلومون می گذشت , بغل دستیم بهم گفت می دونستی که بارداره ؟ اونوقت من چشمام گرد شد و با کمال تعجب گفتم چی ؟ دومیشه ؟ حالا بیچاره بچه اولش پنج ساله بود .اینو که گفتم همه دور میز زدند به خنده که تو دیگه چی می گی .  دیدم راست می گند انگار یادم رفته بود دوتا بچه پشت سرهمم رو .اینه که آدم باید بی خیال قضاوت آدمها باشه  و اونطور که فکر می کنه درسته زندگی کنه