من و تو و تاس و لبو

وقتی اونشب دیدمت که ساعت دوازده شب تو اون سرما کنار چرخ لبو و باقالیت واستادی , با اون صورت سرخ از سرما ,  با اون دستها ی یخزده چشم به ماشینها داری که کی هوس لبو می کنه و  واسته و هیشکی هم وانمی ایستاد و تو هم خم به ابرو نمی آوردی , می دونی یاد کی افتادم ؟ یاد خودم . وقتی ده دوازده ساله بودم وقتی منچ بازی می کردیم و هی تاس می انداختم و هی شش نمی آوردم . بعضی ها مهره هاشون رو تو خونه هم می کردند و من هنوز بازی رو شروع نکرده بودم . هی تاس می انداختم و هی هیچی . اما به روی خودم نمی آوردم عین تو که هی  وا ستاده بودی و هی ماشینها گازمی دادند  و می رفتند  . من اون موقع ها با صبوری و اعتراض نکردن هام  به خیال خودم داشتم خدا رو خجالت می دادم , توچی تو هم همون خیال رو داشتی؟