ساعت نه شب مادر شوهرم زنگ زده خونمون . با دلسوزی می گه هنوز نیومده . پسرش رو می گه . می گم نه . فکر می کنم دلسوزیش بخاطر منه که تا این موقع شب با بچه ها تنهام . بعدا دوزاریم می افته که نه . بخاطر پسرشه که تا حالا سرکاره
من مادر خانومی, مادر دو تا دختر کوچولوام. قرار نیست اینجا همش از بچه هام بگم , اما خب چه کنم که این روزها بچه داری همه زندگیم رو تحت تاثیر قرارداده , اینجا می نویسم تا رویای نوشتنم را تحقق بخشم.
4 comments:
هم به تو خق می دم هم مامان همسر! نمی دونما اما خود تو 20-30 سال دیگه زنگ بزنی خونه ی دخترت و همین مکالمه باشه، دلسوزیت برا کی بیشتر می شه؟
سلام مادر خانومی
خوبی ؟ دخترا خوبن ؟
ای کاش مادر شوهرا یادشون نمی رفت که سر و کله زدم با دو تا بچه نیم وجبی راحتتر از سرکار بودن حتی تا ساعت 9 و 10 شب نیست اون هم بعد از یک شیفت کامل کاری و همراه غذا پختن و رسیدگی به خونه و لباس بچه ها و .... . ای کاش می شد یه روزهایی جامون با همسرانمون عوض می شد
آخییییییییی ...فرشته مهربون عزیزم خوب هر مامانی نگران بچه خودشه
خودتم که مامانی و حتما میتونی مادر شوهر رو درک کنی.
اینا واسه مردم داری بود که همه فکر کنن من خیلی گوگولیم
اما حقیقت اینه که آدم تو این شرایط واقعا لجش در میاد
خانومها هم به اندازه آقایون خسته میشن و زحمت میکشن .. ولی چرا هیچ کی نمیبینه؟
البته اگر عروس تا ساعت نه شب کار میکرد و آقای پسر خونه بودند بازم دلسوزی واسه پسر عزیز بود که بچم تا این وقت تنها و گشنه و تشنه هست. امااااااااااااااان از دست آدمهای بهونه گیر
سارا
Post a Comment