Monday, April 19, 2010

سرزمین من

تهران رو همینطوری هم خیلی دوست دارم اما خیلی چیزها کم داره

اولیش یک متروی درست و حسابیه یک مترویی که کل شهر رو پوشش بده و
هرجایی بخواهی بری بتونی ازش استفاده کنی نه اینطوری نصفه نیمه که من هرجایی بخوام برم باید اینور و اونورش سوار تاکسی شم یک چیزی تو مایه متروی مسکو ,آرزوی زیادیه ؟؟؟ شهرمه لیاقتش رو داره

دومیش پیاده رو های پت و پهن , و درست حسابی و استاندارد , بدون چاله و چوله و بالا بلندی , اونطوریکه بتونم یک کالسکه دوقلو برای بچه هام بگیرم و بتونم عصرها ببرمشون گردش , نه اینطوریکه روندن یک کالسکه هم دردسره , هی پستی بلندی هی بالا پایین هی پله

سومیش یک چندتایی سالن تاتر و سینما و کنسرته اونم در حداستانداردهای جهانی , خوب دیگه مگه ما آدم نیستیم تا کی برای یک تاتر دیدن باید بکوبیم بریم اون سر شهر , اونوقت آیا بلیط گیرمون بیاد آیا نیاد

چهارمیش یکسری سرویس بهداشتی درست درمون تو شهره , آخه آدم تو فرودگاه امام که مثلا بین المللیه بایدبچه اش رو تونمازخونه عوض کنه ؟؟

پنجمیش یکسری مرکز خرید و برند درست حسابیه , اونطوریکه آدم برای خرید یک کفش نخواد دور شهر بگرده و آخر هم وقتی خرید ببینه همون کفش دوتا کوچه پایین تر ارزونتره

ششمیش از این کافه های خیابونیه از اون ها که صندلی هاش توی پیاده روئه و می تونی بشینی و یک فنجون قهوه بخوری و مردم دوست داشتنیه شهرت رو تماشا کنی

آرزوهای زیادی برای شهرو سرزمینم دارم اما فعلا علی الحساب اینا رو داشته باشید تا بعد

1 comment:

Anonymous said...

سلام . تقريبا همه پستات رو خوندم . خيلي جالب بود.
من يه دختر سه و نيم ساله دارم و اصلا فكر دوميش رو هم نمي تونم به ذهنم راه بدم . آفرين به تو كه اينقدر توانمند هستي.
راجع به تهران هم بايد بگم كه ما لياقت حتي بيشتر از اين ها رو هم داريم ولي كيه كه بفهمه